Alweer een jaar in Nieuw Zeeland!

Wauw! 

Het is alweer een jaar geleden dat we in Nieuw Zeeland aankwamen en eens gingen kijken hoe het wonen en werken hier bevalt. Het is zo grappig dat een heleboel mensen gezegd hadden dat het de eerste 6 maanden echt wennen was en je daarna wel redelijk setteld. Nou dat is aan het bijhouden van onze blog goed te zien, haha. De eerste 6 maanden ging dat redelijk netjes en regelmatig, maar nu zijn we dus gewoon alweer een half jaar verder sinds ons laatste verslag.

We hebben de afgelopen maanden heel veel vrienden en familie op bezoek gehad. 

• Sjoerd en Evelien
• Wouters ouders
• Toine en Jeroen (de mannen van VET)
• Gezien en Arne
• Ed en Leonore
• Kristels ouders
• Wouters ouders nog een keer om de reis af te maken

Het is superleuk om iedereen alles te laten zien en erg gezellig zoveel leuke dingen samen te doen. Naast onze vrienden en familie uit Nederland, hebben we ook hier in NZ leuke mensen ontmoet en ook daar beleven we weer nieuwe avonturen mee. Afgelopen weekend heb ik aan het Nieuw Zeelands kampioenschap raften meegedaan en hebben we ons gekwalificieerd voor het WK in Brazilie! 

Ik ga vaak in de vakanties met Gail op pad om iets actiefs te doen en ook met de kanoclub hebben we gave tripjes gemaakt. Hieronder een mooi overzichtje van onze trips :-)

• Mountainbiken in:
• Rotorua https://vimeo.com/68639981
• Motu trails
• Taupo
• Moki Trails
• Bridge to Nowhere
• Woodhill
• 42 traverse
• Raften en kanoen op:
• Wairoa  https://vimeo.com/66055934
• Kaituna
• Rangitaiki https://vimeo.com/66974909
• Tarawera 
• Tongariro https://vimeo.com/74813234
• Ngaruroro multi day met heli drop off https://vimeo.com/78443769
• Buller
• Matakitaki
• Maruia
• Surfen
• Piha
• Muriwai
• Tawharanui
• Te Arai
• Raglan
• Wandelen
• Waitekere ranges
• Mount Taranaki
• Tongariro
• Zeekanoen:
• Motuora Island
• Cathedral Cove
• Puhoi river

Best wel veel verschillende dingen eigenlijk haha. We vermaken ons dus best wel heel goed hier :-)

Het werk is aan de ene kant redelijk te vergelijken met werken in Nederland, alhoewel voor ons de grote verschillen in aanpak nog steeds wel duidelijk zichtbaar zijn. Het is leuk om te leren hoe het er hier aan toe gaat en om de goede dingen uit je eigen ervaring mee te nemen en deze te combineren met de positieve dingen hier. De sportcultuur op scholen is echt heel anders en het is geweldig om te zien hoeveel mogelijkheden de leerlingen hier krijgen om iets uit te proberen.

Het is bizar hoe dit eerste jaar voorbij is gevlogen en het is super hoe we hier onze draai hebben gevonden en ook nog steeds veel en goed contact houden met onze vrienden en familie in Nederland.

Hieronder een willekeurige greep uit de fotobestanden :-)

!

Het is alweer september!

De tijd vliegt! Zeker nu we allebei fulltime aan het werk zijn en we de weekenden zoveel mogelijk eropuit gaan.
We hebben de afgelopen tijd heerlijk rondgetoerd in de camper nr2 aangezien camper nr1 er, nadat we m helemaal omgebouwd hadden, na 100km rijden ermee ophield. Gelukkig kregen we ons geld terug van de dealer en vonden we de camper die we nu hebben!

Camper 1

De eerste paar maanden waren best heftig. Je weet natuurlijk dat alles nieuw zal zijn, het land, de cultuur, de taal, het huis, de mensen en een nieuwe baan, maar het is behoorlijk wennen allemaal. We merken nu dat het wat rustiger wordt, omdat je wat meer gewend raakt en je langzaamaan ook minder aan het vergelijken bent.

Camper 2

Nu we hier wonen merken we dat de mensen (zeker in Auckland) niet zo open en toegangelijk zijn als wanneer je op reis bent. Aucklanders zijn behoorlijk gewend aan het komen en gaan van mensen uit andere delen van het land of uithoeken van de wereld en daarom misschien wat terughoudender.  Ik ben in ieder geval fanatiek lid geworden van de social volleyball club en Waka Ama (6 persoons lange Maori kano met een drijver) om nieuwe mensen te leren kennen, maaarrre zoals ik het nu ervaren heb....Kiwi's sporten niet om sociaal te zijn, je sport hier om te winnen! Gelukkig zijn we ook lid van de Auckland wildwater club en die zijn wel goed in sociale tripjes, haha.

Omdat we met zijn tweeen ons nogal goed vermaken en we graag in de weekenden weg zijn, hebben we zelf verder nog niet heel veel energie in nieuwe vrienden maken gestopt, maar dat is wel iets wat langere tijd nodig heeft. 

Wat ook echt heel mooi en bijzonder is, is de natuur. Op een kleine afstand rijden heb je zulke spectaculaire uitzichten, verlaten stranden en ruige jungle en al deze plekken worden actief zo behouden. De Maori cultuur en historie zijn in deze bijzondere plekker altijd terug te vinden. Bij elke waterval, grote Kauri boom of andere spectaculaire natuurverschijnselen hoort een mooi Maori verhaal.

Op school zijn de leerlingen echt heel leuk. Ik geef ook les; Health, en heb de leerlingen een uur per dag, 10 weken achter elkaar. Het is superleuk om te zien hoe leergierig ze zijn en ik vind ze echt superbeleefd. Overal waar ik loop en leerlingen tegenkom word ik heel netjes gedag gezgd; Hi Miss, how are you? Echt heel leuk.

Het komende weekend gaan we kanoen en raften op de Tongariro river, hebben we heel veel zin in! En over iets meer dan een maand komen Sjoerd en Evelien en Wouters ouders gezellig bij ons langs!

Heerlijke weekendjes weg.

Outdoor Challenge met mijn leerlingen, ze waren het team met het meeste plezier. Was mijn eerste groepje leerlingen die ik bij elkaar had voor een leuke nieuwe outdoor experience. Supertrots op deze meiden, want ze hadden zoiets nog nooit gedaan.

Nog meer weekendjes genieten.

Personeelsport, het succes van de HES slaat ook hier goed aan! Thanks Fred en Klaas!

 En nog meer weekend foto's :-)

Het dagelijks leven: Werken in NZ

Tussen de weekenden door moet er ook gewoon gewerkt worden. Inmiddels is Wouter alweer 2 maanden aan het slag voor de Auckland Council, dus misschien leuk om iets te vertellen over de doordeweekse gang van zaken hier aan de andere kant van de Blauwe Bol. Kristel heeft sinds vorige week ook een baan, maar daarvoor heeft ze niet stil gezeten. Hieronder een verslag van onze ervaringen: 

Wouter's werk...

Ik ben Senior Advisor Stormwater bij de Auckland Council. Deze overheids organisatie waar in totaal 7000 mensen werken kan je vergelijken met een combinatie van gemeente, waterschap en provincie in één. Mijn kantoor staat midden in de stad zo'n beetje onder de Sky Tower. 

 
Ik pak 's ochtend om 7.00 uur de bus en ben dan om 7.30 binnen. Ik hoor jullie denken...vroeg beginnen en met het openbaar vervoer?? Yep, ook op dat gebied heb ik even een omslag gemaakt. Ik heb een erg leuk groep collega's van verschillende leeftijd en herkomst.  Het team bestaat uit 5 vrouwen en drie mannen uit NZ, UK, India, Irak, en nu dus ook uit Nederland. Leuk om te merken dat het werken op een kantoor in veel opzichten overal het zelfde is. Denk daarbij aan een switch naar Windows7, printers die (bijna) nooit werken, problematische ICT helpdesk en meer van dat soort herkenbare kantoorhumor. Voor koffie gaan we meestal even naar buiten, aangezien we midden in het centrum zitten en er letterlijk op iedere hoek een koffietentje zit. (koffie en muffins zijn buiten kantoor ook veeel beter :-)

Qua inhoud van het werk kan ik goed meekomen en ook het werken in het Engels went razend snel. Het uiteindelijke doel van onze unit/ afdeling is het verlenen van de benodigde regionale milieuvergunningen voor alle projecten die plaatsvinden in de regio. Mijn afdeling doet stormwater (=gewoon regenwater) en specifieke lozingen vanuit industrie op water. Erg ligt onzettend veel nadruk op de waterkwaliteit en het controleren van erosie, meer dan op kwantiteit en wateroverlast. Met name alle wet- en regelgeving was even pittig om me eigen te maken, maar ik ben inmiddels een goed eind op weg denk ik. Mijn rol als adviseur is om aanvragers van een vergunning wegwijs te maken in deze regelgeving en ze de richting op te sturen die Auckland Council graag ziet. Dit is een redelijk nieuwe aanpak hier. Voorheen was men meer gewend om de aanvraag gewoon goed te keuren, dan wel af te keuren. Nu is het dus veel meer advisering, vroegtijdig proberen betrokken te raken, het betrekken van andere partijen en het stimuleren van duurzame oplossingen. Dit ligt mij beter, dan domweg de regels volgen en de milieuvergunning afhandelen en is tevens ook een belangrijke reden waarom ze mij hebben aangenomen. Een leuk aspect van het werk zijn de site visits. Ik kom regelmatig buiten en dat is afhankelijk van het weer en locaties meestal niet verkeerd. De stad en de verschillende wijken leer je zo ook nog goed kennen.

Wel interessant om te ontdekken, hoe vrij en makkelijk we in Nederland eigenlijk omgaan met wetten en regeltjes. In Nederland wordt daar nog wel eens over geklaagd, maar hier is het wat dat betreft veel erger. Aan de andere kant, wel heel duidelijk. Iedereen weet precies waar ie aan toe is en misschien is dat juist wel wat het in Nederland vaak zo lastig maakt. 

Auckland is volop in ontwikkeling en heeft een enorme ambitie. Men verwacht hier een groei van 1,5 naar 2,5 miljoen inwoners in 30 jaar. Vergelijk dat met Almere, de snelst groeiende stad van Nederland, waar men een verdubbeling verwacht in 20 jaar tot maximaal 350.000 inwoners en je kan je een beetje voorstellen wat hier moet gebeuren. Deze verwachte groei legt een enorme druk op de infrastructuur, stadscentra, sociale voorzieningen, woningbouw en een hoop andere zaken. Op zich is het daarom des te belangrijker dat de effecten op het milieu en in mijn geval het water strak gestuurd worden

. 

Om de ontwikkelingen te sturen is er vorig jaar een plan gelanceerd: 

"The Auckland Plan" met als doel "Making Auckland the most Livable city in the world". Op dit moment volgen de veranderingen en nieuwe plannen elkaar in hoog tempo op. Plannen en beleidsregels die normaal jaren zouden duren om te ontwikkelen, worden sinds het begin van "The Auckland Plan" in enkele maanden in elkaar gezet. Uiteraard brengt dat de nodige onrust en discussie met zich mee, maar als je ergens nieuw binnen komt heb je daar natuurlijk veel minder last van en is het juist wel interessant. 

Als je meer wil weten over de groei van Auckland en projecten die de komende periode op stapel staan kijk dan hier even: Auckland Plan

Kristel's zoektocht naar werk....

Nadat ik bij de YMCA gewerkt had begon natuurlijk de echte zoktocht naar een vaste baan. De afgelopen weken ben ik druk bezig geweest om een netwerk op te bouwen en meer te weten te komen over de mogelijkheden binnen sport. Ik ben begonnen bij de AUT met een career advice gesprek om te kijken hoe mijn ervaring en kwalificaties aansluiten op de Nieuw Zeelandse. Hier werd aangeraden vooral bezig te gaan met netwerken (90% van je tijd ten op zichte van de andere 10% zoeken naar vacatures), omdat de meeste Kiwis toch een baan via via krijgen. Ook werd het duidelijk dat policies altijd uitgevoerd worden en dat vacatures die een snelle sluitingsdatum hebben, bijna altijd al iemand hebben voor de positie, maar toch adverteren omdat de policy dat voorschrijft.

Mensen, scholen en sportorganisaties bellen om contact te leggen en vragen of je een keertje langs kan komen om te praten stond vervolgens op de agenda. Ik kan zeggen dat dat niet zo makkelijk is, de drempel is hoog om te bellen en de andere kant van de lijn zit niet echt op je te wachten. Ondanks dat heb ik toch veel verschillende mensen ontmoet en het leuke is wel dat tijdens deze gesprekken mensen toch enthousiast worden. 

Er werd mij ook door verschillende mensen verteld  dat er vaak gemiddeld 80 sollicitanten per vacature reageren en dat er in de sport en het onderwijs een overschot is aan goed opgeleide docenten. Dit was lastig in te schatten vooraf, omdat alle vacatures hier op 1 website gepubliceerd worden en je daardoor de indruk krijgt dat er best wat banen zijn.

Ondertussen heb ik  ook een Beginner Rugby League coach certificaat, omdat mij aangeraden werd een kwalificatie in deze sport te behalen. En erg leuk om in aanraking te komen met voor mij relatief nieuwe sporten.

Afgelopen week zag ik een leuke vacature staan als Sports Coordinator at Glenfield College en heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben mijn sollicitatiebrief af gaan geven bij de directeur zelf. Dit werkte goed genoeg om uitgenodigd te worden voor een sollicitatiegesprek, terwijl ik zat te wachten zag ik de andere sollicitant vertrekken en na mijn gesprek zat er weer iemand anders klaar. Het gesprek was een leuk gesprek, maar ik had al een eerder een leuk gesprek gehad en toen ben ik het niet geworden...

Maar donderdag kreeg ik een telefoontje dat ik aangenomen ben!!! Ik ben superblij, omdat

dit mijn eerste kans is in NZ en me de mogelijkheid geeft om inzicht te krijgen in sport en hoe het schoolsysteem werkt. Ik ben straks verantwoordelijk voor de sport coordinatie, de PE teachers hier hebben alleen de rol van docent en de sport coordinator organiseert de sportevenementen, sportteams, nieuwe sport mogelijkheden en is verantwoordelijk voor een grotere sportdeelname onder de leerlingen. Lijkt me erg leuk om te doen! En de timing kon haast niet beter, want de vacatures waar ik op kon solliciteren begonnen ook een beetje op te raken.

Als ik nu terug kijk is het natuurlijk supersnel gelukt om ook een fulltime baan te vinden in mijn vakgebied, maar in de weken totdat dit gelukt is voelde dat niet altijd zo natuurlijk, ongeduldig als ik ben. Ik hoorde van verschillende mensen dat ik er op moest rekenen dat ik in het eerste jaar waarschijnlijk niet aan werk zou kunnen in mijn eigen vakgebied (veel immigranten starten eerst in een restaurant of supermarkt) en dat de gemiddelde banenjacht 6-9 maanden duurt. Dat gaf mij wel een realistisch beeld, maar vond ik lastig te accepteren. De afgelopen weken voelde ook niet als vrij en aan het einde van de week had ik ook het gevoel; hee lekker weekend nu! Deze week is ontzettend genieten, omdat ik weet dat ik volgende week ga starten met mijn baan. Nog even mijn Cursus Engels afronden en aankomend weekend een nieuwe IELTS test doen, zodat ik wel mijn teacher registration kan regelen. En dan volgende week starten met mijn nieuwe baan!!! Jippie.